رَفتَنـ بَهانِهـ نِمیـ خواهَد ،

    بَهانِهـ هایـ ماندَنـ کِهـ تَمامـ شَوَند کافیستـ !

        به چشمانم دروغی گفتم

        گفتم که به خوابم میایی

        شایدپلک هایم

        دمی ارام گیرند

            دلم یه قایق می خواد پر از ارامش

            یه قایق که بره و بره و تن سردمو با خودش ببره

            تا جایی که همه دنبالم بگردن و دلشون واسم تنگ شه

            بگن اگه بود میزاشتیم اون گلای تو باغچرو اب بده

            من حالا یه قایق پیدا کردم ولی یه مشکل داره

            قایق ارامش من پارو نداره!!!!!!

                این قرآر آخر اسـ ــت !

                دیـگـ ـر بی قرآرتـــ نمی شوم ...!

میانــــ عاشقـــانه هایم قـــدم نزنــــ

این روزهــــا زیادی ساکتــــ شده ام

حرفــــ هایم نمی دانم چــــرا به جای گلــــو ،

از چشــــم هایم بیرونــــ می آیند . . .

کــاش تــوی ایــن جــاده یه تابلــو نصــب میکــردن

واســه دلخــوشــیم...!

"" تــــــــو ""

دو کیــــلومــــتر...!

.

.

.

خــــــــدایا ! ! !

یا خیــلی برگردون عقبــــ یا بــزن بره جــلو!

اینــجای زنــدگی دلــــم خیــــــلی گرفته

میانــــ عاشقـــانه هایم قـــدم نزنــــ

اینــــ جـــا این نوشـــته ها ، آنـــ قــــدر بارانی انـــد

که می ترســم تمــــام لحظه هایتـــ خیــســــ شونـــد...!

برایم از بــــازار یکــــ بغــــض خوبــــ بخــــر

نــه مثــــل اینــــ هـــا که دارم ...

نه مثـــ ـل این ها که هــ ـر روز می شکننــ ـد

خدایــــا . . .

بـا مـن بـازی نــكـن

مـن اصــولا هـمـبازی خـوبـی نـیـسـتـم !!

دلم هوای دیروز را کرده ،

هوای روزهای کودکی را ..

دلم میخواهد مثل دیروز قاصدکی بردارم

آرزوهایم را به دستش بسپارم تا برای تو بیاورد !

.

.

.

دلم میخواهد دفتر مشقم را باز کنم و دوباره تمرین کنم ؛

الفبای زندگی را ..

میخواهم خط خطی کنم تمام آن روزهایی که دل شکستم و دلم را شکستند .

دلم میخواهد اگر معلم گفت در دفتر نقاشی تان

هر چه میخواهید بکشید

این بار تنها و تنها نردبانی بکشم به سوی تو !

دلم میخواهد این بار اگر گلی را دیدم

آن را نچینم .

دلم میخواهد ...

می شود باز هم کودک شد ؟؟؟؟ ..

راستی خدا!

دلم ، فردا هوای امروز را می کند؟؟!

    ...اینجا زمان چند ساعتی جلوتر است:

    هر وقت خورشید را

    بالای سرت دیدی

    بدان در غروبی دلگیر به تو میاندیشم...

        گاهی دلت میخواد همه بغضات از تو نگاهت خونده بشه که جسارت گفتن کلمه هارو نداری

        اما یه نگاه گنگ تحویل میگیری و یه جمله مثله:چیزی شده؟؟؟!

        اونجاست که بغضتو با لیوان سکوتت سر میکشی و با لبخند میگی:

        نه هیچی...!

            یه جـآیے باید دسـتـِ آدمـآ رو بکشے

            نـِگه شـوטּ دارے ؛

            صورتـشوטּ رو میوטּ دستـآتـ مُحـکـم بگیرے

            بگے : بـبـیـטּ ...

            مـטּ دوستـتـ دآرم ، نــــرو !

  چه کلمه ی مظلومی است قسمت... 

    تمام تقصیرهای ما را گردن میگیرد

        دلتنگم!

        برای کسی که مدتهاست،

        بی آن که باشد،

        هـر لحـظه،

        زنـدگی اش کـرده ام !

            آسمـان هـم کـه بـاشی

            بـغلت خـواهــم کـرد …

            فـکر گـستـردگـی واژه نبـاش

            هـمه در گـوشه ی تـنـهایـی مـن جـا دارنـد …

            پـُر از عـاشـقـانـه ای تـو

            دیـگر از خـدا چـه بـخواهــم ؟؟؟…

                راز چشمانت را هیچ کس نفهمید

                ولی

                من امروز رازش را فهمیدم

                راز چشمانت رفتنت بود ...

                چه کرده ای " تو " با دلــــــــم ؟

                که از تو پیش دیـگران گلایه هــــم که می کنم

                شـــــعر حساب می شود ...

امروز شعر نخواهم نوشت... 

دلتنگی مجال نمی دهد... 

دلم دلتنگ پژمردگی گلبرگهای طلایی توست

گلبرگهایی که امروز هم تاری از آن را به یادگار برداشتم

همیشه چترهایم بارانی بوده اند امروز چشمهایم

همیشه بوسه هایم خیس بوده اند امروز سنگفرشهای قلبم 

همیشه... 

و من بی عطر نفسهای تو خاکستری خاموشم

و هیچگاه دوباره ردی از آتش و 

رمقی برای گرم کردن دیده های بارانی تو نخواهم داشت

زائر چشمهای بارانی توام یاس من! 

مگذار دیده ات خانقاه غم شود که دلم از شبنم دیده ات می لرزد 

این بوسه خاکستری نیز فرش قرمز گونه های تو...

با عشق... 

اما بی امید...

دنـیـای تـو رنـگارنـگ اسـت 

و دنیـای مـن سیـاه 

انـتـخـاب سـختـی نـیـست

یـک رنـگی ِ مـن 

بـه تـمام دنـیـایـت می ارزد ...

    نیازی به انتقام نیست.....

    فقط منتظر بمان..

    آن ها که آزارت می دهند، سرانجام به خود آسیب می زنند.

    و اگر بخت مدد کند،

    خداوند اجازه می دهد... تماشاگرشان باشی

    آدمــها کنــارت هستند . .

    تا کـــی؟

    تا وقتـــی که به تو احتــیاج دارند !

    از پیشــت میروند یک روز . .

    کدام روز ؟

    وقتی کســی جایت آمد !

    دوستــت دارند . .

    تا چه موقع ؟

    تا موقعی که کسی دیگر را برای دوســت داشـتن پیــدا کنـند !

    میگویــند عاشــقت هســتند برای همیشه !

    نه . . . !

    فقط تا وقتی که نوبت بــــــازی با تو تمام شود. .

    و این است بازی باهــم بودن . .

بی حوصله‌ای. آسمان روی سرت سنگینی می کند. دهانت تلخ است ودستهایت پر از زمستان . پاهایت مثل صخره سخت شده‌اند. از پنجره به بیرون نگاه می‌کنی. به درختان روبرو خیره می‌شوی. حرفهایت را مچاله می‌کنی و روی گرده‌ی باد می‌اندازی. دلت به حال خودت می سوزد.

تو تنهایی. کسی با تو حرف نمی‌‌ زند. کسی زنگ درخانه‌ات را به صدا درنمی‌آورد. چلچله‌ای در محدوده‌ی صدای تو پرنمی کشد. در حسرت آن عطرگمشده‌ چه شبها که خوابت نبرده است؛ اما روی تپه صبح جایی برای تو نیست. کسی به تو سلام نمی‌کند. کسی به تو شب به خیرنمی‌گوید. روزهایت کش آمده‌اند، درست مثل دستهایت که با دره‌های مه آلود مماس شده‌اند. مه تمام تنت راگرفته است. کسی تورا نمی‌‌بیند. به دیوارها دل بسته‌ای. قطعه‌ای از رودخانه را درتنگی کوچک حبس کرده‌ای با دو ماهی قرمز و قسمتی از مزرعه گندم را در یک بشقاب جا داده‌ای تا شاید گلی به سرت بزنند. ماهیها می چرخند وشب می‌شود. ماهیها می چرخند وروز می‌شود اما بهار به سراغ تو نمی‌آید و از کنار خانه ات رد می‌شود. گندمهای بشقاب، قامتی برای ایستادن ندارند و ماهیهای تنگ، موچ را نمی شناسند.

کمی از خودت فاصله بگیر! لبخندت را از درون صندوقچه بیرون بیاور ! کنار دلت بنشین! وقتی نسیم، نارنجها را به حرف می‌گیرد، کلمه ها را ازخودت دور کن! بگذار باران گریه بر دامنه‌های روح تو ببارد!

تو دیروز خوب بودی. یادت هست؟ کفشهای بازیگوش تو یک لحظه آرام نداشتند جیبهایت پر از نخودچی و خنده بود . دفترمشق تو بوی آب می داد، بوی نان، بوی بیست. اندوهی درکوهپایه های احساس تو پرسه نمی‌زد.

چرا زمستان در دهلیزدلت رخنه کرده؟! چرا پشت پرچین پاییز پنهان شدی ؟! چرا به آیینه صمیمی نشدی؟!

پلکهایت را شانه بزن! هنوز وقت هست. می‌توانی یکبار دیگر بهار را ببینی . بگذار بنفشه ها و یاسمنها دورت را بگیرند! بگذار صدای قناریها روی تنهایی تو ببارد!

بهار آمده است. دلت را آب و جارو کن! یقین دارم، این بار به خانه‌ات می آیدو تو مثل گیلاسها زیبا می‌شوی.

راهی برای رفتن نفسی برای بریدن

کوله بارم بر دوش

مسافر میشوم گاهی…

عشقی برای خواندن بغضی برای شکفتن

خاطراتم در دست

بازیچه میشوم گاهی…

نگاهی در راه اعتمادی پرپر

پاهایم خسته

هوایی میشوم گاهی…

فکرهای کوتاه صبری طولانی

صدایی در باد

زمستان میشوم گاهی…

روزهای رفته ماه های مانده

تقویم ام بی تاب

دلم تنگ  میشود گاهی…

جای پایی سرد رد پایی گنگ

در این سایه ی تنهایی

چه بی رنگ میشوم گاهی…